എന് കണ്ണില് നിന്നുതിറ്ന്നു വീണൊരായിരം മുത്തു മണികള്,
അലിഞ്ഞ് ചേറ്ന്നിട്ടുണ്ടീ പുഴയില്,
അന്നുമിന്നും ഈ മണല്ത്തരികളിലോരോന്നിലും,
എന് കണ്ണുനീരിനുപ്പ് കലറ്ന്നിട്ടുണ്ട്,
താണ്ടി വന്ന ഓരോ പാതയിലും,
എനിക്കായ് കാത്തു നിന്നത്,
പരു പരുക്കന് പടികളും,
മുള് വേലികളുമായിരുന്നു,
ആത്മാവിലൊരുപാട് രക്തം പൊടിഞ്ഞിട്ടുണ്ടന്ന് തൊട്ടേ,
അകലെയൊരു മരുപ്പച്ച കൊതിച്ച്,
മരുഭൂമിയില് നടന്നടുക്കുന്ന പഥികനെപ്പോല്,
ഇന്നുമീ യാത്ര തുടരുന്നു ഞാന്,
ഈ അന്ധകാരത്തില് ഒരു തിരി വെട്ടം കാണും വരെ,
ഈ യാത്ര തുടറ്ന്നു പോവും,
മരിക്കാത്തൊരു മനസ്സും,
മുറിവുണങ്ങാത്തൊരാത്മാവുമായ്,
പാവം പഥികനിനിയും,
താണ്ടണം ഒരുപാട് കാതം,
മുന്നോട്ട് മുന്നോട്ട് മുന്നോട്ട്......
No comments:
Post a Comment