സ്നേഹദീപം.....ജന്മം

വല്ലാതിരുണ്ട മാനവുമതി ഹുങ്കാരത്തൊ- ടലയും കാറ്റുമിടിമിന്നലും,ഇല്ലാ മധുവുമിപ്പൂക്കളിലിനി ദിനരാത്രങ്ങളെത്ര- പോക്കണമഹോ, ഇക്കാലവര്ഷം കാലമാകാന്! നല്ലോണമുണ്ടു പശിയെന്നാലുണ്ടോ അടങ്ങീ- ടുന്നതിതെന്നല് കുളിര്ക്കുന്നു മേനിയെ; എന്നാലിനി ഭിക്ഷതെണ്ടാനിറങ്ങാമെന്നാലതും- വയ്യായി ജന്മമിനിയൊരു നാഴിക പോലുമുണ്ടോ? ഇല്ലാ നനഞ്ഞൊലിച്ചീടുമൊരില്ലവും, അവില്ക്കിഴി- യുമില്ലാ സതീര്ത്ധ്യനായ് വേണുവൂതുമക്കണ്ണനും ചൊല്ലാം പരമാര്ഥമെന്നാലാ വാല്ക്കിണ്ടിയിലെ കരടാമൊരു കരിവണ്ടു ഞാന്. അന്നൊരാ വസന്ത തുവില് തന് കൂട്ടൊരൊത്താ പുഷ്പരാജികളിലെത്ര രമിച്ചിരുന്നു! ആ മൃദുരോദനങ്ങളിലനിഞ്ഞിടാ മനവുമായ് മധുമത്തനായേറെ വിഹരിച്ചിരുന്നു. കാലചക്രമുരുണ്ടു പോയതി- വിവശചിത്തനായിന്നുഴറുന്നു ഞാന് ഏഴുവര്ണ്ണവുമിഴുകി വിടര്ന്നൊരാ- വാനവില് പൊലെയല്ലീ ജീവിതം!