ചോറ്റുപാത്രം ……....

നിറ പുന്ജിരിയാലെൻ നേരെ
ഒരു ചോറ്റുപാത്രം വച്ച് നീട്ടുമ്പോ
വായിച്ചെടുക്കുവാൻ ആവാത്തതെന്തോ
ആ നേത്രങ്ങളില് കണ്ടതില്ല ഞാൻ
നെർതൊരാ പുന്ജിരിക്കുള്ളിൽ
മൌനത്തിൻ മറയിട്ടു
കണ്ണുനീര് തുള്ളികള്
ഒളിച്ചു വച്ചുവോ എന്നറിയില്ല
ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിന് വാശിയെന്നോണം
നിര്ബന്ധിച്ചു കഴിപ്പിക്കുമ്പോ
സാരമല്ലാതൊരൊന്നിനും
തമ്മിലെന്നും വഴക്കിടുമ്പോ
ഒടുവിലത് പറഞ്ഞു തീർത്ത് വീണ്ടും
അടുത്തതിനു കോപ്പ് കൂട്ടുമ്പോ
ഒരു മഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞ പോൽ
സാഹിത്യത്തിന് പ്രഹരമെൻ ശിരസ്സിൽ
വീണ്ടും വീണ്ടും വന്നു വീഴുമ്പോൾ
മടുപ്പെന്നെ തഴുകിതലോടുമ്പോ
കൊതിക്കും ഒരയിരമാവർത്തി
വഴക്കടിക്കുവാനേലും ആ കൂട്ട്
തേടി വന്നിരുന്നെലെന്നു
ചിലപ്പോള് പ്രതീക്ഷയ്ക്ക് വക നല്കി
ആ മുഖം മിന്നി മറയുമ്പോ
പെട്ടെന്ന് ഞാനോര്ക്കും
വഴക്കടിക്കാനൊരു കാരണം
അതിനിയും കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല
സ്നേഹത്തിൻ പരമമാം ഭാവം
ദ്വേഷമെന്ന പോൽ
കാര്യ കാരണ വിശകലനമില്ലാതെ
ഇനിയുമൊരുപാട് ശന്ടകൾ......